Chicago (Dagur 2)

Við félagar vorum frekar snemma í því í morgun og vorum komnir á fætur fyrir klukkan 6. Pétur var enn á íslenskum tíma og þegar síminn hjá mér hringdi eldsnemma þá vorum við báðir glaðvaknaðir. Í símanum var einhver útlenskur náungi sem endilega vildi selja mér vírusvarnir. ´Mér fannst það ekki sérlega gleðilegt að vera vakinn með svona svo ég bað manninn vel að lifa og tala við mig aftur í haust.

Eftir góðan morgunverð var haldið af stað til að versla á Pétur það sem hann vantaði fyrir ferðina. Vinurinn gerði mikla verslun og verður flottur í nýja leðursettinu þegar lagt verður af stað í fyrramálið, allt merkt Harley í bak og fyrir. Við enduðum á að fara í verslun þeirra Harley Davidson manna í norðurhluta Chicago. Til að komast þangað tókum við leigubíla og ég hef aldrei verið með meira þreyttum náunga en þeim sem keyrði okkur aftur heim á hótelið. Mannræfillinn var algerlega að sofna á leiðinni. Við félagar vorum að reyna að halda uppi samræðum við hann á leiðinni. Hann skildi okkur ekki meira en svo og ver greinilega ekki með á því af hverju við vildum vita allt um snjóalög í Chicago í vetur og fleira í þeim dúr. Á endanum komumst við heilir heim á hótel og vorum fegnir að sleppa úr þeirri ferð.

Pizzur þeirra hér í Chicagóborg er víðfrægar og gríðargóðar. Okkur fannst ekki hægt að vera hér án þess að fá okkur eina slíka og það var engu logið, pizzan var ein sú besta sem ég hef fengið. Myndasíðan segir meira en mörg orð um það.

Eftir að vera búnir að fá okkur hressilega í svanginn var aftur haldið af stað og nú að finna skó og tösku undir allt dótið sem Pétur fjárfesti í. Við héldum niður í bæ og Pétur var farinn að minna meira á túrista í verslunarferð en mann á leið í hjóltúr á Route 66. Að lokum þegar búið var að finna það sem vantaði og við komum heim á hótelið fundum við þessa líka fínu verslun á annarri hæð í hótelinu okkar þar sem hefði verið hægt að finna allt það dót sem við vorum búnir að vera að þvælast eftir út um alla Chicago. Við höfðum gaman af þessu og þetta minnti á að oft er leitað langt yfir skammt.

Dagurinn endaði síðan á fundi með fararstjórum og tilvonandi ferðafélögum þar sem farið var yfir helstu hluti sem þarf að hafa í huga þegar farið er í ferð eins og þessa. Gædinn (Gary) sem fer með okkur er að fara sína 29. ferð eftir Route 66 og er greinilegt að hann hefur mikla reynslu af því að fara ferðir eins og þessa. Vinurinn búinn að koma víða við og hefur mikla reynslu af alls konar ferðamennsku auk þess að vera lærður ljósmyndari og eitthvað fleira.

Það verður lagt af stað snemma í fyrramálið og stefnt á að hjóla til Springfíeld.

Myndir frá í dag eru komnar á myndasíðuna.