Gallup - Williams (Dagur 11)

11.5.2008 | 06:55

Gallup - Williams (Dagur 11)

Ferðin okkar verður bara betri og betri með hverjum deginum sem líður. Við erum stundum að ræða það á kvöldin á meðan ég er að svæfa Pétur hvað liðinn dagur hafi verið góður. Dagurinn í dag toppar alla hina dagana þótt þeir hafi líka verið frábærir. Við erum búin að vera að hjóla í gegnum þvílíkt landslag í dag að það er erfitt að lýsa því sem fyrir augu hefur borið. Það var frekar svalt í morgun þegar við lögðum af stað. Við byrjuðum á að hjóla inn í Arizona og skoða þar margra milljóna ára gömul steingerð tré. Þjóðgarðurinn Petrified Forest á ekki marga sína líka. Þarna væri hægt að eyða mörgum dögum í að skoða og þvælast um. Þarna eru setlög sem hafa látið undan vindi og vatni og þá koma margar myndir á landslagið. Steingerðu trén þarna eru ekki nein smásmíði og litir í landslaginu eru ótrúlegir. Þarna má ekki taka steina eða neitt með sér út úr þjóðgarðinum en ég gat ekki stillt mig um að kippa með mér nokkrum steinvölum. Á leiðinni út úr garðinum er varðstöð þar sem leitað er í bílum og farartækjum en það slapp til. Verðinum leist þannig á að mótorhjólahópur væri ekki að þyngja sig með steinum og þvílíku.

Eftir ferðina um þjóðgarðinn var haldið um bæinn Holbrook þar sem komið var við á móteli sem hefur verið sett upp sem indíánaþorp enda bærinn á aðalsvæði Navajo indíána. Þvínæst lá leiðin til bæjarins Winslow sem má muna betri daga þegar Route 66 var og hét. Bærinn var gerður ódauðlegur með lagi hljómsveitarinnar Eagles sem inniheldur línurnar:

Well, I'm a standin' on a corner in Winslow, Arizona,

and such a fine sight to see

It's a girl, my Lord, in a flatbed Ford,

slowin' down to take a look at me

Þarna var komið við á horninu og þar stóð maðurinn enn á horninu og Fordinn við hliðina. Lagið var spilað á fullu á og myndum smellt af í gríð og erg. Þegar myndatökum og minjagripakaupum á horninu lauk far stefnan tekin á Flagstaff og þar var komið við í Harley umboði staðarins. Það þurfti aðeins að laga nokkur hjólanna til, skipta um ljósperur og eitthvað smálegt. Þarna erum við komin inn í klettafjöllin og umhverið allt orðið skógi vaxið og stórfenglegt að sjá eftir ferðina í gegnum eyðimerkurnar frá því í morgun og í gær. Ferðin endaði síðan í bænum Williamsþar sem við gistum í nótt. Við fórum og fengum okkur kvöldmatinn á alvöru Route 66 diner þar sem enn er verið að reyna að halda í gamla tíma. Maturinn var fínn og gaman að koma á svona stað. Bærinn er greinilega miðstöð mikilla lestaflutninga. Við erum búin að hjóla framhjá lestum sem eru með þrjár til fjórar eimreiðar og eru hátt í þrjá kílómetra að lengd.

Á morgun er svo dagurinn sem allir hafa beðið eftir, Miklugljúfur með öllu sem þeim fygir. Sumir ætla að fara í þyrluflug en við félagarnir ætlum að halda okkur á jörðinni eins og venjulega og hjóla um svæðið og skoða allt sem við getum. Ég komst reyndar að því í dag að brúin sem ég ætlaði mér að standa á á morgun er í 180 mílna fjarlægð þannig að við náum því því miður ekki að koma þar við. Til þess þyrftum við að leggja af stað eldsnemma í fyrramálið og værum ekki komin heim fyrr en seint. Hópurinn fer saman að gljúfrunum og síðan fara menn sitt í hverja áttina og leika sér fram eftir degi og við stefnum á að enda morgundaginn á því að hjóla saman inn í sólarlagið og hvað er hægt að hugsa sér betra í ferð eins og þessari. Ekkert.

Það væri endalaust hægt að halda áfram að skrifa um dag eins og þennan en ég er venjulega að brasa við þetta eftir að ég ætti að vera kominn í rúmið en ég er að þessu fyrir sjálfan mig og þá sem hafa gaman af því að lesa þetta raus í mér.

Nú er ferðafélaginn sofnaður og ég er farinn að heyra í honum ákveðin hljóð. Það fer að verða spurningin hver þarf að nota tappana í nótt

Myndirnar að sjálfsögðu.

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 07:11 | Facebook